35. Τί δεῖ με ζῆν ἄνθρωπον ὑπὲρ ἀλλοκότων εὐχῶν προσιόντα τοῖς θεοῖς; τῶν μὲν γὰρ ἄλλων ἕκαστος εἰς ἱερὰ φοιτῶν ἀντὶ τῶν θυσιῶν ὑγιαίνειν αἰτεῖ, ἐγὼ δέ, ἆρ’ ἄν τινα
 πείσαιμι λέγων; προσπεσὼν πρὸς τὰ ἀγάλματα κωφότητος ἐδεόμην τυχεῖν ὧς τούτῳ μόνῳ τῆς παρούσης
 ἀηδίας ἀπαλλαξόμενος, εἰ δὲ μὴ 1 cf. ep. 758. Menand. com. IV 79, 5 et
 331 M (III 13,32 et 231, 871 K). Zenob. II 39. Salzmann, Sprichwörter bei p. 44 2 sq. Alex.
 Θρασ. com. III 420 M (II 326, 92 K) 3 Menand. Ἀρρηφορ. com. IV 89,3 sq. M (III 22,66 K).
 Steph. Byz. s. v. Δωδώνη. Schol. ad II. ’π’ 233. anonymi invectiva in grammaticum codicis
 Barocciani 161 (Cramer Anecd. III 225,11) 
 8 cf. t. IV 467, 6 11 cf. p. 392, 13 
 1 signum interrogationis La sed e colo corr s | οὐκ ἔστιν alterum om
 VaBCl Mor sed in hoc οὐκ ἔστιν δίς in marg, Re 
 3 κερκώπης Va κέρκωπος HVC Ferr γρ κέρκοπος in Mor hunc locum respexit
 Eustathius ad II. χ 493 p. 1389, 1 R ἑτέρου τοῦτο λόγου ὧσπερ καὶ ἐὰν ὁ ῥηθεὶς Ἀθηναικὸς
 τέττιξ κρωβύλος ἐλέγετο καὶ εἰ λάλον ὁ τέττιξ τὸ ζῷον. ὁμοίως δὲ καὶ ἡ κερκώπη ζῷον αὐτὴ
 ὅμοιον τέττιγι καὶ τριγονίῳ (corr. τρυγό- νι), περὶ ὧν δηλοῖ ὁ κωμικὸς Ἄλεξις εἰπών· σοῦ δ’
 ἐγὼ λαλιστέ- ραν οὐ πώποτε εἶδον οὔτε κερκώπην, γύναι, οὐ κίτταν, οὐκ ἀηδόνα, οὐ τρυγόνα, οὐ
 τέττιγα. χρῆσις δὲ κερκώπης καὶ παρὰ Λιβανίῳ | τὸ Δωδωναῖον — 4 χαλκεῖον respexit lex.
 Augustan. ed. G. Hermann de emend. rat. gramm. p. 343, 157 4 προ- βαλλούσης Η προσβαλούσης
 CVaB Mor Re 5 δ’ Β 6 ταύ- της Cl sed ς e ν corr m 4 ταὐτὴ La ViB | οὐδὲ Vi | ἐγκαθεῖρξαι
 LaViCl 11 ἆρ᾿ ἂν τινα scripsi ἄρα τί HVCLaVaBCl edd sed ἆρα τί coni Re ἔτι Vi ἆρ’ ἂν τι Gasda
 quid persuadeam dicendo? Wig | λέγων Va sed ν add s 12 πρὸς reposui e libris ut coni Re εἰς
 edd 13 μόνον V | παρούσης om Va 
 τοῦτο δοκοίη, κυψελίδα παχεῖαν ᾔτουν ἐν τοῖς ὠσὶν ἐντραφῆναι τοῦ μὴ πάντ’
 ἀκριβῶς εἰσδύεσθαι τὰ ῥή- ματα.